Ülkelerin ve milletlerin çağdaş uygarlık seviyesine yükselmelerinde eğitimin payı şüphesiz tartışılmaz bir öneme sahiptir. Kültür, sanat, spor, sağlık, ekonomi ve buna bağlı olarak üretim istihdam ilişkisi kısaca bireyin ve toplumun ihtiyaç duyduğu bütün sektör ve branşlarla eğitim pozitif bir korelasyon içindedir. Bundan dolayı bir ülkede eğitime politika üstü bir bakış açısıyla yaklaşılmalıdır. Kısa, kısır, sığ tartışmalara konu edilmemelidir eğitim.
Çünkü eğitim bir ülkenin geleceğidir. Milli güvenlik problemidir. Dikkat edilirse ülkemizde iki bakanlığın isminin önünde “MİLLİ” ifadesi vardır: Milli Savunma Bakanlığı ve Milli Eğitim Bakanlığı.
Dolayısıyla ülkece ve milletçe artık çağdaş ilkeler ve değerler ışığında kalıcı bir eğitim sistemi oluşturmalıyız. En kötü eğitim sistemi kararsız, belirsiz bir eğitim sisteminden çok daha iyidir. Her hükümet döneminde ve yeni bakan atamasında sistemi baştanbaşa hallaç pamuğu gibi savurup atmanın bir realitesi ve karşılığı da yoktur. Ülkemizde milli eğitim bakanlarının görev süresi ortalama iki yılı geçmiyor. Bu meselenin yeni ve kolay olmadığının bilincindeyiz. İkinci Meşrutiyet dönemi Osmanlı Maarif Nazırı ve aynı zamanda Tuba Ağacı Nazariyesini öne süren Emrullah Efendi’ye atfedilen “Şu mektepler olmazsa maarifi ne güzel idare ederdim.” sözü ülkemizde eğitimin ne kadar zor ve yönetilmesi güç bir iş olduğunu ortaya koymaktadır.
Eğitimden ve öneminden bahsederken öğretmenden söz açmamak mümkün müdür? Ebette hayır. Toplumların değer yargılarını ve kültürel mirasını gelecek kuşaklara sistemli bir şekilde aktaran öğretmendir. Bir rol model olan öğretmen, eğitim ve öğretim programlarının hazırlanmasında, hayata geçirilmesinde ve değerlendirilmesinde en aktif görev alan ve zorluklarını göğüsleyen eğitim paydaşlarının başında gelir. Çünkü öğretim programlarının bizzat uygulayıcısıdır. Sistemin aksayan yönlerini, eksikliklerini en iyi tahlil edebilecek yine öğretmenlerdir.
Bugün ülkemizde örgün eğitim kurumlarında 2022 resmi verilerine göre 1 milyon 139 bin 673 öğretmen görev yapmaktadır. Eğitim sistemimizin lokomotifi olan fedakâr öğretmenlerimiz ne yazık ki maddi ve manevi anlamda hak ettikleri değeri görememektedirler. Toplu görüşmelerde zam oranları daha belli olmadan aldıkları ücret eriyip gidiyor. Alım güçleri her geçen yıl gözle görülen bir şekilde düşmektedir.
İtibarı ve refahı düşük bir öğretmen baş döndüren teknolojik gelişmelerin karşında kendini ve yaşadığı toplumu nasıl değiştirip dönüştürsün. Karnını doyuramayan bir eğitimci bilimle sanatla ruhunu ve beynini nasıl doyursun.
Bugün alaycı bir şekilde ülkemizi kıskanıyor denilen Almanya’da 2023 verilerine göre öğretmen maaşı 5 bin avro yani 150 bin liraya tekabül ediyor, Japonya’da 4 bin 500 dolar 121 bin liraya denk geliyor. Bu örnekleri çoğaltmak mümkün, peki ülkemizde öğretmen maaşı ne kadar? 22 bin lira yani 780 dolar. Hal böyle iken ülkemizde öğretmenlerin bilhassa son zamanlarda ülkece yaşadığımız bu ekonomik dar boğazda enflasyon canavarı karşısında öğretmenlerimizin yaşam standartları bir an evvel yükseltilmelidir. Emeklerinin karşılığını alınlarının teriyle kazanan öğretmenlerimiz sadaka değil adil bir ücreti analarının ak sütü gibi hak etmişlerdir.
Öbür taraftan her gün haber ajanslarında öğretmenlere uygulanan şiddet görüntülerine dehşetle tanık oluyoruz. Bu nasıl bir kabalık, eşkiyalık, çirkinlik ve toplumsal duyarsızlıktır ki yavrularını şefkatle eğiten öğretmenine bu denli bir yaklaşım içinde olunur. Suç işleyen, kabahati olan öğretmenin cezası kanun ve yönetmeliklerimizde açık ve nettir. Başta yazılı, görsel ve sosyal medya olmak üzere icra makamları ve toplumun bütün kesimleri bu konuda sorumluluk bilinciyle hareket etmeli, öğretmenin toplumsal itibarını zedeleyecek tavır ve tutumlardan uzak durmalıdır.
